Eindelijk de tijd voor een rondje en dit keer in de zon. Ik had niet verwacht dat het bos nog zo nat zou zijn maar dat was het wel, met als gevolg: natte voeten. Na de zoveelste plas besloot ik niet meer om te lopen naar er door te gaan. Met kletsnatte schoenen en voeten als gevolg.
Wat bevrijdend was dat. Geen stress om natte voeten maar vrijheid om te gaan en staan waar ik wil. Het was warm, de zon scheen, de muggen hingen in wolken boven de heide en de ganzen gaten verontwaardigd. Het was een magisch moment. En dat op een gewone werkdag tussen werk en thuis.
Ik was wel rustig en roestig. Over het rondje van 6 km deed ik 1,5 uur. Volgende keer beter. Ik kijk er naar uit de draad weer op te pakken.
